MENUZapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć dla każdej kaplicy (należy kliknąć odpowiednią kaplicę na mapie). Poniżej mapy znajdują się opisy poszczególnych kaplic autorstwa Pani Joanny Lubos-Koziel.
1. Kaplica wstępna św. Alfonsa Liguoriego
Kaplica wstępna św. Alfonsa Liguori powstała w pierwszej połowie XX w. (poświęcona w 1939 roku) jako budowla nowoczesna, całkowicie pozbawiona elementów neostylowych.
Na strukturę murowanej, częściowo otynkowanej kaplicy składa się, założony na planie kwadratu, wysoki podest, w którego środkowej części wznosi się niewielka właściwa kapliczka. Nakrywający całość budowli strzelisty, namiotowy, blaszany dach, z mocno wypiętrzoną centralną częścią, posiada szerokie okapy, wsparte na czterech słupach, umieszczonych w narożnikach podestu.
Właściwa kapliczka mieści płytkie, otwarte pomieszczenie (niszę), zabezpieczone kratą. W nim umieszczono, wykonany z bejcowanego drewna, głęboki relief przedstawiający św. Alfonsa odmawiającego różaniec u stóp Matki Boskiej z Dzieciątkiem.
Kaplica wybudowana została przez Aloisa Petau i niejakiego Michalke z Barda według projektu Norberta Sandera z Barda. Rzeźbę do kaplicy wykonał dyrektor Szkoły Snycerstwa w Cieplicach Cyrillo dell’ Antonio.
2. Kaplica Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny
Kaplica Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny powstała w latach 1904-1909 (poświęcona w 1905 roku) w stylu neoromańskim.
Budowla o zwartej, centralizującej bryle, założonej na planie krzyża, wzniesiona została z czerwonej cegły, z detalami architektonicznymi z czerwonego i jasnego kamienia oraz z ceramicznymi dekoracjami. Ramiona krzyża nakryte są dwuspadowymi dachami, krytymi dachówką. Dwa półkoliste zamknięte otwory drzwiowe z nadświetlami, umieszczone w sąsiadujących ze sobą szczytowych elewacjach, ujęte zostały w portale z archiwoltami o wykroju łuku pięciolistnego. Okna mają formę biforiów. We wnętrzu, nakrytym stopem kasetonowym, dekorowanym ceramicznymi płycinami z rozetami oraz ornamentalną polichromią, przestrzeń dłuższego ramienia krzyża tworzy rodzaj podwyższonej i odgrodzonej metalową balustradą sceny, na której zaaranżowana została scena Zwiatowania z postaciami klęczącej Maryi i anioła. Tetralność tego rozwiązania wzmocniło zastosowanie iluzjonistycznej, wyrzeźbionej z drewna kotary, oddzielającej przestrzeń „sceny” od części dostępnej dla pielgrzymów.
Kaplica jest dziełem zespołu artystów: śląskiego architekta Ludwiga Schneidera, wrocławskiego rzeźbiarza Johannesa Baumeistera oraz malarza Richarda Richtera z Kłodzka.
4. Kaplica Narodzenia Jezusa
Kaplica Narodzenia Jezusa powstała w latach 1904-1909 (poświęcona w 1909 roku) w stylu barokowym.
Do głównej bryły murowanej, otynkowanej budowli, założonej na planie prostokąta, przylega płytki aneks: Mansardowy dach, przykryty dachówką, wieńczy blaszana sygnaturka. Na środku fasady, pod wybrzuszeniem gzymsu, znajduje się reliefowe przedstawienie anioła z napisem na banderoli: Gloria in excelsis Deo i gwiazdą betlejemską nad głową.
Wnętrze głównej części kaplicy nakryte jest kolebką, ozdobioną sześcioma malowanymi scenami, związanymi z narodzeniem Chrystusa. Wydzielony metalową balustradą aneks, wraz z fragmentem nawy, przekształcony został w wyobrażenie betlejemskiej stajenki, o kamiennych ścianach i dachu krytym strzechą, z grupą rzeźbiarską przedstawiającą scenę Narodzenia Jezusa. Nad dachem stajenki zawieszono przedstawienia dwóch aniołów trzymających banderolę z napisem Gloria in excelsis Deo.
Kaplica jest dziełem zespołu artystów: śląskiego architekta Ludwiga Schneidera, wrocławskiego rzeźbiarza Johannesa Baumeistera oraz malarza Richarda Richtera z Kłodzka.
5. Kaplica Ofiarowania Jezusa w Świątyni
Kaplica Ofiarowania Jezusa w Świątyni powstała w pierwszej połowie XX w. (poświęcona w 1939 roku) w stylu uproszczonego neobaroku i neorenesansu.
Regularną bryłę murowanej, otynkowanej budowli, założonej na planie ośmioboku, nakrywa dach namiotowy z czerwonej blachy. Detale architektoniczne wykonano z jasnego kamienia. Elewacje otaczają arkady, wsparte na półkolumnach.
W skromnym wnętrzu, krytym sufitem, na cokole przy jednej ze ścian, w strefie wydzielonej drewnianą balustradą, ustawiono drewnianą grupę rzeźbiarską, ukazującą klęczącą Maryję, ofiarującą Dzieciątko Jezus kapłanowi.
Kaplica jest dziełem budowniczego Wittiga z Barda oraz kłodzkiego rzeźbiarza Franza Wagnera.
6. Kaplica Znalezienia Jezusa w Świątyni
Kaplica Znalezienia Jezusa w Świątyni powstała w latach 1904-1909 (poświęcona w 1906 roku) w stylu nawiązującym do form mauretańskich.
Budowla wymurowana została z kolorowej cegły, także glazurowanej, z wielobarwnymi ceramicznymi detalami oraz fragmentami elewacji tynkowanymi, o dachach i hełmach krytych blachą. Kaplica posiada szeroką dwu wieżową fasadę, dominującą nad niewielką, założoną na planie prostokąta nawą, do której na osi dostawiono półkolistą absydę. Wieże fasady zwieńczone są fantazyjnym krenelażem i hełmami w formie kopułek.
Wnętrze kaplicy dekoruje bogata ornamentalna polichromia o niefiguralnym charakterze. Na ścianach absydy widnieją malowane hebrajskie cytaty biblijne. Wnętrze zostało podzielone w poprzek przez dwie kolumny o roślinnych kapitelach, które dźwigają półkoliste zamknięte arkady. W przestrzeni za kolumnami, zaaranżowana została rozbudowana scena ukazująca Jezusa wśród uczonych w piśmie, dwóch żydowskich mędrców oraz Maryję z Józefem.
Kaplica jest dziełem zespołu artystów: śląskiego architekta Ludwiga Schneidera, wrocławskiego rzeźbiarza Johannesa Baumeistera oraz malarza Richarda Richtera z Kłodzka.
7. Kaplica Modlitwy w Ogrójcu
Kaplica Modlitwy w Ogrójcu powstała w pierwszej połowie XX w. (poświęcona w 1925 roku) w stylu neoromańskim.
Budowla wykonana została z nieregularnych ciosów kamiennych na planie prostokąta. Dwuspadzisty dach pokrywa dachówka. Detale architektoniczne wykonano z jasnego kamienia. Jeden z półkoliście zamkniętych otworów drzwiowych umieszczony został we frontowej elewacji szczytowej, drugi – w elewacji bocznej. Elewację frontową wzbogaca, znajdujący się na osi portalu, oculus. W elewacjach bocznych umieszczono okna o wykroju półkolistym.
Wnętrze, kryte sklepieniem kolebkowym, posiada odgrodzone metalową balustradą zamknięcie w formie niszy, w której zaaranżowano scenę Modlitwy w Ogrójcu. Rzeźbione figury Jezusa i anioła z kielichem umieszczone zostały na tle malowanego oraz częściowo wyrobionego w tynku przedstawienia Ogrodu Oliwnego z fragmentem Jerozolimy.
Kaplica jest dziełem zespołu artystów: budowniczego Teuschera z Kłodzka, wrocławskiego rzeźbiarza Johannesa Baumeistra oraz malarza Richarda Richtera z Kłodzka.
8. Kaplica biczowania
Kaplica biczowania powstała w latach 1904 – 1909 (poświęcona w 1909 roku) w stylu neobarokowym.
Murowana, otynkowana budowla, założona na centralnym planie ośmioboku, przykryta została ośmiopołaciowym dachem namiotowym, z szeroką latarnią, zwieńczoną kopułką. Ścianki latarni prześwietlono owalnymi oculusami. Dekorację elewacji, wykonaną w czerwonym tynku, uzupełnia fryz z kartuszami i przedstawieniami Męki oraz monogramem IHS.
Wnętrze kaplicy sklepione jest kopułą z szeroką latarnią. Bogata dekoracja malarska kopuły obejmuje m.in. 8 scen pasyjnych umieszczonych w czaszy oraz przedstawienia uskrzydlonych główek anielskich w latarni. W niewielkiej przestrzeni wydzielonej metalową balustradą, ustawiono na cokole grupę rzeźbiarską ukazującą Biczowanie.
Kaplica jest dziełem zespołu artystów: śląskiego architekta Ludwiga Schneidera, wrocławskiego rzeźbiarza Johannesa Baumeistra oraz malarza Richarda Richtera z Kłodzka.
9. Kaplica Cierniem Koronowania
Kaplica Cierniem Koronowania powstała w pierwszej połowie XX w. (poświęcona w 1930 roku) w stylu nawiązującym do średniowiecznego romańskiego zamku.
Kaplica, murowana z nieregularnych ciosów kamiennych, złożona jest z cylindrycznej wysokiej baszty i dostawionych do niej symetrycznie dwóch niższych aneksów wejściowych, połączonych ze sobą w tylnej części kaplicy. Mury kaplicy zwieńczone są krenelażem i prześwietlone nielicznymi, nieregularnie rozmieszczonymi oknami.
W surowym wnętrzu baszty, sklepionym spłaszczonym kopułą, w części wydzielonej metalową balustradą ustawiono na cokole ekspresyjne przedstawienie Chrystusa Cierniem Koronowanego.
Kaplica jest dziełem budowniczego Aloisa Petau z Barda oraz wrocławskiego rzeźbiarza Brunona Tschötschela.
10. Kaplica Dźwigania Krzyża
Kaplica Dźwigania Krzyża powstała w latach 1904 – 1909 (poświęcona w 1905 roku) w stylu neoromańskim.
Kaplicę, na planie prostokąta z treflowym zamknięciem, wzniesiono z żółtej cegły, z niewielkim dodatkiem cegły glazurowanej, detalami architektonicznymi z czerwonego kamienia oraz z ceramicznymi dekoracjami i dachem krytym czerwoną dachówką. Budowlę dekorują rzędy półkoliście zamkniętych arkadek i okien. Dwa półkoliście zamknięte otwory drzwiowe, ujęte w kolumnowe portale, umieszczone zostały na jednej osi, w elewacjach bocznych.
Wnętrze kaplicy, w centralnej części kryte stopem, dekorowane jest ceramicznymi płycinami z rozetami oraz ornamentalną polichromią.
W absydach umieszczone zostały trzy grupy rzeźbiarskie, przedstawiające: Piłata umywającego ręce, Matkę Boską z Marią Magdaleną i św. Janem oraz – w centralnej absydzie – Chrystusa biorącego krzyż na ramiona.
Kaplica jest dziełem zespołu artystów: śląskiego architekta Ludwiga Schneidera, wrocławskiego rzeźbiarza Johannesa Baumeistra oraz malarza Richarda Richtera z Kłodzka.
11. Kaplica Ukrzyżowania
Kaplica Ukrzyżowania to wolno stojąca grupa rzeźbiarska, z pierwszej połowy XX w. (poświęcona w 1933 roku).
Tworzące kompozycję postaci Chrystusa na krzyżu, Maryi, św. Jana i św. Marii Magdaleny oraz dwóch ukrzyżowanych łotrów usadowiono na murowanym podwyższeniu. Pierwotnie, gdy góra różańcowa nie była zalesiona, przypominała jerozolimską Golgotę z górującymi nad krajobrazem trzema krzyżami.
Przedstawienie Ukrzyżowania odznacza się naturalistycznym ujęciem nagich postaci Jezusa i łotrów. Uwagę zwracają zwłaszcza muskularne, pełne energii figury łotrów, decydujące o ekspresyjnym charakterze przedstawienia.
Grupa rzeźbiarska jest dziełem Richarda Hegemanna, rzeźbiarza z Berlina, brata ówczesnego przełożonego bardzkiego klasztoru – Heinricha Hegemanna. Przy jej ustawieniu pracował budowniczy Wittig z Barda.
12. Kaplica Zmartwychwstania Jezusa
Kaplica Zmartwychwstania Jezusa powstała w latach 1904-1909 (poświęcona w 1906 roku) w stylu neogotyckim.
Wybudowana została z czerwonej cegły, z ceramicznymi i kamiennymi detalami architektonicznymi oraz otynkowanymi fragmentami elewacji; kryta dachówką, częściowo wymienioną na blachę. Charakterystyczna ośmioboczna, szeroka wieża, zwieńczona jest ażurowym maswerkowym hełmem z ceramicznych kształtek, z ustawioną na szczycie kamienną figurą anioła dmiącego w trąbę.
Kapitele kolumn oraz liczne wsporniki z dekoracją roślinną składają się na bogaty zespół kamieniarki wnętrza. Partię sklepień dekoruje ornamentalna polichromia o floralnych motywach. W wydzielonej części wnętrza zaaranżowana została scena Zmartwychwstania: w absydzie, której ściany, wyłożone sztucznymi kamieniami, imitują skalisty grób, umieszczono figurę Chrystusa unoszącego się na chmurze oraz dwie postaci aniołów, a po bokach – grupy żołnierzy i niewiast przy grobie.
Kaplica jest dziełem zespołu artystów: śląskiego architekta Ludwiga Schneidera, wrocławskiego rzeźbiarza Johannesa Baumeistera oraz malarza Richarda Richtera z Kłodzka.
14. Kaplica zesłania Ducha Świętego
Kaplica zesłania Ducha Świętego powstała na początku XX w. z inicjatywy o. Schwetera (poświęcona w 1913 roku). Styl budowli nawiązuje do historyzujących form neoromańskich, połączonych z elementami modernistycznymi.
Kaplica wzniesiona została z czerwonej cegły, z detalami architektonicznymi z jasnego kamienia; kryta dachówką.
Wnętrze, przesklepione częściowo spłaszczoną kopułą, posiada bogatą dekorację malarską o ornamentalnym i figuralnym charakterze, na którą składają się m.in. sceny kazania św. Piotra w dniu Zesłania Ducha Świętego i mowa św. Pawła na Aeropagu w Atenach, wymalowane na półkolistych szczytowych polach nad apsydą i przedsionkiem. W wyodrębnionej, podwyższonej przestrzeni apsydy, dodatkowo odgrodzonej metalową balustradą, zaaranżowana została, jak w teatrze, rozbudowana scena Zesłania Ducha Świętego, z centralnie usytuowaną figurą Maryi i symetrycznie ustawionymi postaciami 12 Apostołów.
Kaplica została wykonana przez budowniczego Josepha Haukego z Wrocławia. Wystrój i wyposażenie wnętrza są dziełem rzeźbiarza Johannesa Baumeistra z Wrocławia i malarza Richarda Richtera z Kłodzka.
16. Kaplica Ukoronowania Najświętszej Maryi Panny
Kaplica Ukoronowania Najświętszej Maryi Panny to współczesna budowla, powstała w 1989 roku jako ostatnia z istniejących obecnie kaplic Wzgórza Różańcowego.
Murowaną, otynkowaną krytą blachą kaplicę założoną na centralnym, sześciobocznym planie, wieńczy strzelisty hełm, opięty z zewnątrz dekoracją ze stylizowanych lilii heraldycznych, które tworzą – w nawiązaniu do wezwania kaplicy – rodzaj korony. W dwóch ścianach kaplicy umieszczono półkoliste zamknięte otwory drzwiowe, natomiast w ścianie rozdzielającej wejścia i w ścianach je flankujących znalazły się trzy dużych rozmiarów okrągłe okna.
W skromnym wnętrzu, zwieńczonym odkrytą wieżą hełmu, usytuowano u jednej ze ścian kompozycję rzeźbiarską, wykonaną w surowym drewnie, która składa się z ustawionej na cokole figury Maryi oraz dwóch zawieszonych na ścianie figurek aniołów trzymających koronę. Kaplica została wykonana według projektu architektonicznego Ryszarda Maraka z Wrocławia. Rzeźba jest dziełem Jana Giejsona z Barda.
17. Kaplica Dusz Czyśćcowych
Kaplica końcowa – Dusz Czyśćcowych powstała w latach 1904-1909 (poświęcona w 1906 roku) w stylu neoromańskim.
Budowlę z czerwonej cegły, z dodatkiem żółtej i zielonej cegły, glazurowanej, dekorują ceramiczne płytki oraz detale architektoniczne z czerwonego i jasnego kamienia; kryty dachówką, zwieńczony jest blaszaną sygnaturką. Elewacje kaplicy urozmaicone są oknami w kształcie biforiów, niszami w kształcie triforiów, rzędem półkoliście zamkniętych okien i arkadek oraz fryzem z ceramicznych płytek z motywami roślinnymi.
Sklepienia i pilastry we wnętrzu pokrywa bogata malarska o motywach ornamentalnych i figuralnych. Jeden z aneksów, oddzielony metalową balustradą, pełni rolę „prezbiterium”, w którym znajduje się przylegający do ściany drewniany ołtarz, bogato zdobiony metalowymi ornamentami. Znajduje się w nim płaskorzeźba przedstawiająca Czyściec z tronującym powyżej Chrystusem, któremu towarzyszą Maryja i anioł. Kaplica jest dziełem zespołu artystów: śląskiego architekta Ludwiga Schneidera, wrocławskiego rzeźbiarza Johannesa Baumeistera oraz malarza Richarda Richtera z Kłodzka.
